|
دیوان‌سالاری و صلاحیت اختیاری
|
محمدرضا ویژه   ، هدیه احمدی کمرپشتی* |
|
|
|
چکیده: (223 مشاهده) |
دیوان‌سالاری به عنوان یک ابزار فنی برای کنترل و مدیریت اداره از ابعاد حقوقی فراوانی برخوردار است. تأثیر این مهم بر روابط شهروندان، حقوق و آزادی‌های آنان و همچنین شکل رژیم سیاسی با کمی تأمل غیرقابل انکار می‌باشد. نمی‌توان ضعف‌های دیوان‌سالاری را، به‌عنوان قدرتمندترین و معقول‌ترین روشی که تاکنون جهت اداره‌‌ی سازمان وجود داشته است، با حذف یا جایگزینی روشی دیگر پاسخ داد، بنابراین یافتن راه‌حل‌هایی برای به حداقل رساندن آسیب‌های آن، ضروری به‌نظر می‌رسد. ایده اصلی نوشتار حاضر نیز همین است. با پرداختن به آسیب‌های دیوان‌سالاری وبری در نهایت طریقه کاهش آن مطرح می‌شود.
نسبت اختیار اداره با دیوان‌سالاری سازمان یافته با طرح پرسش‌های ذیل دنبال خواهد شد: در وهله نخست، آیا اختیارات اداره می‌تواند نقطه تعادل دیوان‌سالاری در حقوق اداری مدرن و دیوان‌سالاری وبری باشد و در وهله دوم، در فرض اثبات پرسش نخست، چگونه می‌تواند به این تعادل جامه عمل بپوشاند.
با ورود صلاحیت اختیاری، این همسان‌انگاری سازمان یافته و تبدیل آن به یک مجموعه ماتریالیستی صرف، تا حدّ قابل توجهی متعادل خواهد شد.
|
|
| واژه‌های کلیدی: دیوان‌سالاری، دیوان‌سالار، اداره، صلاحیت اختیاری، ماکس وبر. |
|
|
متن کامل [PDF 291 kb]
(80 دریافت)
|
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
