%0 Journal Article %T %J Administrative Law %V 7 %N 20 %U http://qjal.smtc.ac.ir/article-1-484-fa.html %R 10.29252/qjal.7.20.9 %D 2019 %K %X امروزه تعهدات دولت در حوزه فقرزدایی از مهم‌ترین موضوعات دولتهای حاضر بوده است و فقر که یکــی از بزرگتریــن چالشهــای پیــش‌روی دولتها و جامعــه جهانــی تلقــی می‌شــود؛ موجب گردیده راهکارهای متنوع و گاه متضادی نیز جهت رفع آن توسط دولتهای متعهد به کار گرفته شود. راهکارهای اتخاذ و اجرا شده توسط دولتها اغلب متناسب با شرایط ویژه اقتصادی، سیاسی و ایدئولوژیکی در جوامع و فراخور نیازهای افراد آنهاست. مقاله حاضر نیز برآن است که راهکار فقرزدایی متناسب با نظام حقوقی جمهوری اسلامی ایران و با درنظر داشتن اصول قانون اساسی ارائه نماید تا علاوه بر عادلانه و مناسب بودن، قابلیت اجرا و کارایی لازم را نیز داشته باشد. در میان اصول قانون اساسی و با ترسیم کلیت نظام حقوقی جمهوری اسلامی ایران می‌توان گفت هدف از حکومت‌، رشددادن انسان در حرکت به سوی ‌نظام‌الهی است (و الی الله مصیر) تا زمینه بروز و شکوفایی ‌استعدادها به منظور تجلی ابعاد خداگونگی انسان فراهم آید (تخلقوا باخلاق الله) و در این راه، گسترش آزادی به شیوه مسئولانه هم به عنوان هدف اولیه و هم به عنوان ابزار اصلی پیشرفت دیده می­شود. فقر می­تواند مانعی اساسی در تحقق آزادی­های افراد باشد و آزادی غیر مسئولانه خود می­تواند مولد فقر باشد؛ از این­رو، تدوین سند جامعی برای فقرزدایی از سوی دولت بدون توجه به تاثیرات متقابل فقر، آزادی و مسئولیت نتایج مطلوبی به دست نمی‌دهد. نوشتار پیش­رو برآن است تا نشان دهد توجه دولت به مقوله فقرزدایی باید درچارچوب پذیرش مفهوم آزادی مسئولانه – به عنوان متعالی‌ترین وجه آزادی – باشد. %> http://qjal.smtc.ac.ir/article-1-484-fa.pdf %P 9-35 %& 9 %! %9 Research %L A-10-385-13 %+ %G eng %@ 2821-1561 %[ 2019