آسیبشناسی همکاری میانسازمانی در حفاظت محیط زیست در حقوق اداری ایران
|
مسعود فریادی* |
دانشگاه مازندران |
|
چکیده: (2532 مشاهده) |
اصل پنجاه قانون اساسی ایران با تأکید بر عمومی بودن وظیفه حفاظت محیط زیست مشارکت کلیه نهادهای ذیربط و ایجاد نظام حقوقی مقتضی برای این منظور را ضروری میداند. در دهه اخیر قانونگذار عادی نیز تلاش کرده است تا با تصویب قوانین لازم زمینه حقوقی مشارکت عموم نهادهای مرتبط را در حفاظت محیط زیست فراهم کند. همکاری میانسازمانی یک ضرورت اساسی برای حفاظت موثر محیط زیست است، اما آیا حقوق اداری ایران توانسته است تا سازکارهای لازم برای تسهیل این همکاری را فراهم آورده یا نه؟ مطالعه ساختار اداری حقوق محیط زیست و اداری ایران نشان میدهد که مشارکت و همکاری همه نهادهای مرتبط در حفاظت محیط زیست با برخی موانع نهادی مانند ناکافی بودن صلاحیتهای سازمانی و ضعف در نظام همکاری و هماهنگی میانسازمانی روبهرو است. بنابراین یکی از ضروریات تضمین اجرای اصل 50 قانون اساسی، اصلاح ساختار اداری حفاظت محیط زیست با رویکرد تقویت همکاری میانسازمانی است. این مقاله با رویکردی توصیفی-تحلیلی به آسیبشناسی همکاری میانسازمانی در حفاظت محیط زیست پرداخته و تلاش میکند تا پیوندی میان حقوق محیط زیست و حقوق اداری ایجاد کند. |
|
واژههای کلیدی: همکاری سازمانی، مشارکت محیط زیستی، حقوق اداری محیط زیست، حقوق محیط زیست |
|
متن کامل [PDF 369 kb]
(2743 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
|
|
|
|
|
ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|