نظام تأمین اجتماعی ایران در حوزه بیمه­ اجتماعی با مشکلات متعددی مواجه است که بخش اعظم آن به عملکرد صندوق­های بازنشستگی مربوط است؛ به همین جهت بانک جهانی حرکت به سمت وحدت صندوق­ها را برای نظام تأمین اجتماعی ایران توصیه نموده است. مقاله کنونی با توجه به مشکلات ناشی از تعدد صندوق­های بازنشستگی در ایران، به واکاوی ابعاد مختلف ادغام صندوق­های بازنشستگی به­عنوان یک ساز و کار اصلاحی پرداخته است. در این راستا در قالب دو بخش، ابتدا در بخش نخست، مفهوم، ضرورت و مرجع صلاحیتدار برای ادغام صندوق­های بازنشستگی توضیح و پس از آن در بخش دیگر، مهم‌ترین موانع و مشکلات ادغام آنها در ایران تبیین شده است. یافته­های این مقاله بیانگر آن است اگرچه ادغام صندوق­های بازنشستگی ایران، امری ضروری است و می­تواند از بسیاری از مشکلات موجود در حوزه بیمه‌ای بکاهد؛ اما تحقق این موضوع با موانع و مشکلات متعددی مواجه است که مهم‌ترین آنها موانع حقوقی و ساختاری هستند. رفع موانع موجود، در درجه نخست مستلزم راهکاری تقنینی است. با این حال از آنجایی که تجربه نظام تأمین اجتماعی ایران نشان داده است وضع قانون در این زمینه به تنهایی راه به جایی نخواهد برد، پشتیبانی و حمایت مدیران عالی کشور از ادغام صندوق‌های بازنشستگی ضرورتی اجتناب­ناپذیر است.