در نظام حقوقی جمهوری اسلامی ایران قانون‌گذار در قانون رسیدگی به تخلفات اداری برای تضمین سلامت دستگاه‌های اداری، تحقق حاکمیت قانون، تأمین رضایت مردم و جلوگیری از سوء استفاده کارکنان دستگاه‌های اداری، برخی فعل و ترک فعل‌ها را تخلف اداری محسوب و برای آن‌ها مجازات‌هایی مقرر نموده است. نظر به این که یکی از ارکان سازمان‌های اداری مدیران این دستگاه‌ها هستند و یکی از وظایف کلیدی مدیران نظارت بر کارکنان است، قانون‌گذار برای انجام صحیح وظیفه نظارتی مدیران برای آن‌ها امکان ایفای نقش در رسیدگی به تخلفات اداری کارکنان را مقرر نموده است.

مدیران به‌طور مستقیم و غیر مستقیم در رسیدگی به تخلفات اداری کارکنان نقش دارند. در کنار ایفای نقش غیر مستقیم، در قانون رسیدگی به تخلفات اداری و قانون مدیریت خدمات کشوری امکان اعمال مستقیم برخی مجازات‌های اداری از سوی مدیران نسبت به کارکنان متخلف پیش‌بینی شده است.

اعطای این اختیارات به مدیران ابزار مناسب نظارتی را در اختیار مدیران برای تحقق اهداف دستگاه‌های اداری قرار می‌دهد. در عین حال، ایراداتی درخصوص اختیارات واگذار شده به مدیران وجود دارد که زمینه‌ی استفاده نادرست از آن‌ها را فراهم می‌کند و حقوق کارکنان را در معرض تضییع قرار می‌دهد. این ایرادات به تفصیل در مقاله حاضر بررسی می‌شوند.