|
درآمدی بر مفهوم صلاحیت تشخیصی و بایسته‌های نظارت قضایی دیوان عدالت اداری بر صلاحیت تشخیصی مراجع اختصاصی اداری
|
عادل شیبانی*   ، غلامرضا مولابیگی |
|
|
|
چکیده: (3327 مشاهده) |
| گسترش کارکردهای دولت و تحولات اجتماعی ـ اقتصادی ناشی از آن، بازشناسی مفاهیم و فنون حقوق اداری را بیش از پیش ضروری ساخته است؛ در این میان، مطالعه «صلاحیت» به عنوان یکی از مفاهیم کلیدی حقوق اداری که تعیین‌کننده حوزه اقدام و فعالیت اداره است، ضرورتی دوچندان دارد. این مفهوم در آثار نویسندگان عمدتاً به دو شاخه تکلیفی و اختیاری تقسیم شده و در این آثار، صلاحیتهای اختیاری، تشخیصی و گزینشی؛ همه در یک معنا و در برابر صلاحیتهای تکلیفی به‌کار رفته است؛ اما یافتههای پژوهش حاضر بیانگر آن است که فهم آثار حقوقی، بخشی از اقتدار مقامات عمومی و ارتقای کیفیت نظارت قضایی بر آن، مستلزم بازشناسی مفهوم صلاحیت تشخیصی و تفکیک آن از حوزه صلاحیتهای اختیاری است؛ همان‌گونه‌که قانون‌گذار نیز این تفکیک را به‌رسمیت شناخته و در ماده 64 قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری، سازوکاری ویژه به‌منظور نظارت قضایی بر صلاحیت تشخیصی مقامات و مراجع اداری پیش‌بینی کرده است. از نظر نویسندگان، این نوع از صلاحیت را از جهت حدود آزادی عمل و دایره انتخاب مقام اداری باید ذیل صلاحیتهای تکلیفی اداره تبیین کرد؛ بنابراین، نوشتار پیش‌رو با روش توصیفی ـ تحلیلی، نخست درخصوص لزوم تفکیک و بازشناسی صلاحیت تشخیصی از صلاحیت اختیاری یا گزینشی استدلال کرده و سپس با ارزیابی نسبت مواد 63 و 64 قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری، بایسته‌های نظارت قضایی بر صلاحیت تشخیصی مراجع اختصاصی اداری را تبیین کرده است. |
|
| واژه‌های کلیدی: صلاحیت، صلاحیت اختیاری، صلاحیت تشخیصی، مراجع اختصاصی اداری، دادرسی اداری. |
|
|
متن کامل [PDF 371 kb]
(1706 دریافت)
|
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
