|
بررسی الزامات نظام عدم تمرکز اداری در سازمان تأمین اجتماعی
|
محمدرضا جوان جعفری   ، علی اکبر گرجی ازندریانی* ، مرتضی نجابت خواه |
|
|
|
چکیده: (628 مشاهده) |
در نظام عدم تمرکز اداری، دولت مرکزی حق و اختیار تصمیم‌گیری و گاهی امکانات مادی لازم را به نهادهای محلی یا تخصصی واگذار می‌کند. واگذاری این حقوق و اختیارات، در حقیقت نوعی توزیع امکانات مادی و اقتدارات حکومتی به ذی‌نفعان است و در صورتی که مطابق شرایط و معیارهای مربوط صورت گیرد با عدالت توزیعی سازگار خواهد بود. در کشور ما واگذاری اختیارات به نهادهای محلی در قالب شوراهای اسلامی شهر و روستا انجام می‌شود و واگذاری اختیارات به نهادهای تخصصی عموماً از طریق سازمان‌ها و نهادهای عمومی غیردولتی صورت می‌گیرد. با توجه به اینکه سازمان تأمین اجتماعی به‌عنوان یک نهاد عمومی غیردولتی در چهارچوب نظام عدم تمرکز اداری (فنی) تأسیس گردیده است و به جای دولت به ارائه خدمت عمومی تأمین اجتماعی مبادرت می‌ورزد، بررسی الزامات نظام عدم تمرکز اداری در ساختار این سازمان مبین میزان پایبندی قدرت مرکزی به اصول و معیارهای نظام عدم تمرکز و عدالت توزیعی است. در عمل مشاهده می‌گردد که برخی از الزامات نظام عدم تمرکز اداری در سازمان تأمین اجتماعی به درستی رعایت نمی‌گردند و عدم رعایت الزامات مذکور، در مواردی موجب ناسازگاری با معیارهای عدالت توزیعی می‌گردد. در این پژوهش پس از معرفی نظام عدم تمرکز اداری، الزامات آن در سازمان تأمین اجتماعی مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته‌اند.
|
|
| واژه‌های کلیدی: سازمان تأمین اجتماعی، عدم تمرکز اداری، شخصیت حقوقی، نهاد عمومی غیردولتی. |
|
|
متن کامل [PDF 364 kb]
(219 دریافت)
|
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
