|
بررسی نظارت- مهار قراردادهای نفتی در پرتو اصول ذاتی نظارت
|
| مسعود خسروی فارسانی*، فرامرز عطریان، محمدشریف شاهی |
|
|
|
چکیده: (1740 مشاهده) |
| بیش از یک قرن است که «قراردادهای نفتی» نقطهای استراتژیک و محل تقاطع منافع کشورهای جهان شده و سرنوشت صلح جهانی، منطقه‌ای یا محلی را رقم می‌زند. گروهی مالکیت این منابع را دارند؛ جمعی سرمایه و دانش فنی اکتشاف و... را و بخش اعظمی از کشورها، مصرف‌کننده نفت می‌باشند. تقاضای سود بیشتر توسط کشورهای صاحب سرمایه و برخی از مصرف‌کنندگان، تقسیم سود عادلانه در قراردادهای نفتی را ناممکن کرده است. متاسفانه به همین دلیل و دلایل متعدد دیگر، نهاد قدرتمندی از نظارت و مهار در حوزه نفت صورت نگرفته است تا فرمانروایان بتوانند با انعقاد قراردادهای یک طرفه و مساعدتر به حال طرف دیگر، دوام خود را تضمین نمایند؛ سؤالی که در این پژوهش پیگیری شد، این بود که نظارت- مهار بر قراردادهای نفتی با توجه به اصول و بایدهای نظارتی، از امتیاز تا IPC چگونه و به چه درجاتی اجرا شده است؟ آیا این نظارتها، مبتنی بر اصول مفهوم نظارت بوده است؟ برای رسیدن به پاسخ، نوع جمعآوری اطلاعات «کتابخانه‌ای و جستجوی اینترنتی» بوده و بهصورت توصیفی- تحلیلی به تجزیه و تحلیل آن پرداخته و نتیجه زیر حاصل شده است: به دلیل چنبره کشورهای دارای «دانش فنی و سرمایه» و «مصرف‌کنندگان» نفت بر روی این سرمایه عظیم کشورهای دارای منابع نفتی، از منظر «هنجاری»،«ساختاری» و «رفتاری»؛ مانع تاسیسی نظارت- مهاری موثر بر قراردادهای نفتی شده‌اند و حاکمان کشورهای دارای منابع برای حفظ تمامیت ارضی و مصون نگه‌داشتن کشور از تبدیل‌شدن به سرنوشت کشورهای مذکور، برخلاف میل باطنی، رفتاری مطابق میل آن دسته کشورها در پیش گرفتهاند و این رفتار مختص ایران نیست و در تمام کشورهای دارای ذخایر نفت دیده میشود. |
|
| واژه‌های کلیدی: نظارت، مهار، قراردادهای نفتی، سرمایه، دانش فنی |
|
|
متن کامل [PDF 228 kb]
(352 دریافت)
|
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
